Pasternakom nado perebolet'. Ne tak kak kor'yu ili grippom, a tak, kak boleyut vysokoy ideey, muchayas' ot nevozmozhnosti do konca postignut', sravnivaya svoi sily i vozmozhnosti s silami i vozmozhnostyami togo, kto stal otkrytiem, ch'imi glazami ty vdrug posmotrel na mir i udivilsya ego cel'nosti, yarkosti, neobychnosti, ego vysokomu tragizmu. Kak bolel sam Boris Pasternak, naydya v poezii svoyu pochvu, prizvanie i sud'bu. Ego poeziya vobrala v sebya i strast' k muzyke, i interes k filosofii.