´iwjenski pu basnika a spisowaela Benedikta Dyrlicha njeb a njeje pony, je skerje kamjenjaty. Ha jako student w Erfure a w Lipsku, jako hladar chorych w Kamjenicy, jako dramaturg w Budy¨inje, jako zapósanc Sakskeho krajneho sejma, jako ¨efredaktor Serbskich Nowin a nic naposledk jako njesprócniwy narodny a wumski prócowar, husto dyrbje¨e njesmrnje wojowa, zo móh po swojim puu dale kroi, dokel¸ jemu kamjenje do pua walichu. W dwmaj knihomaj druha wude kltu rysuje awtor wróo zhladujo z putacymi wurzkami z denikowych zapiskow, listow a pojednanjow mzniki a etapy swojeho ¸iwjenja. Wosebitos awtobiografiskeje twórby je, zo njezhoni itar jeno¸ wjele wo ¸iwjenju awtora a wobstejnosach w kraju, ale zo poskia so jemu te¸ njew¨dny dohlad do »maeje komorki«, w kotrej¸ nastawa a rose poezija.